Dommerdal is een buurt in Nijmegen-Oost, met een actieve groep bewoners, die van alles organiseren. De website Dommerdal.nl bestond al een tijdje, maar er gebeurde niet zoveel op. Afgelopen tijd is de website omgezet naar WordPress, zodat het beheer wat eenvoudiger wordt. Ik heb daarvoor een ontwerp gemaakt.
De website bevat o.a. BuddyPress, een soort socialmedia-omgeving, waar mensen een profiel kunnen aanmaken om dingen te delen.
Mijn vader was een fervent hobbyfotograaf en zo lang als ik me kan herinneren fotografeerde hij met een Canon spiegelreflexcamera. Eerst met een Canon FM, daarna met een EOS 50E en op het laatst met een EOS D350, de camera die ik nu zelf nog gebruik. Maar daarvoor hadden mijn ouders een Colora. Een camera met vaste lens en een losse belichtingsmeter. Zowel camera als belichtingsmeter zaten in een poepbruine beschermhoes, er zat ook nog een flitser voor losse flitslampjes bij en enkele voorzetlensjes: een geelfilter en twee macrolensjes. Deze camera heb ik nog.
Toen mijn broer een nieuwe camera wilde gaan kopen en voor zijn verjaardag een bijdrage vroeg, wilde ik dat leuk verpakken en ging op zoek naar afbeeldingen van oude camera’s. Ineens moest ik aan de Colora denken. Ik vroeg me af of je daarmee nog foto’s zou kunnen maken.
Ik besloot om een rolletje te kopen. Tijdens een fietstochtje kwam ik langs een fotograaf en kocht daar een duopak Fuji 200 kleurenfilm. Het was jaren geleden dat ik dat had gedaan. Veel keuze is er tegenwoordig niet meer, maar voor een test was dit prima.
Het plaatsen van het filmpje kostte me wel wat moeite. Een handeling die vroeger zelfs met de ogen dicht niet voor problemen zorgde, ging niet zo gemakkelijk als ik hoopte. Uiteindelijk lukte het me om het filmpje te plaatsen en aan de draaiknop op de bovenkant van de camera kon ik zien dat het filmpje ook daadwerkelijk verder spoelde als ik de transporthendel overhaalde.
Op een mooie zonnige dag in de herfstvakantie besloot ik om op pad te gaan. Gewoon een rondje in de buurt om wat plaatjes te schieten en uit te vinden of het toestel nog werkte en of het nog lichtdicht was na 60 jaar. Zoon Ties ging mee.
De camera heeft maar beperkte instelmogelijkheden: de snelste sluitertijd is 1/250 en het diafragma loopt van 3.5 tot 22. Dat levert dus niet zo’n hele grote range aan instelmogelijkheden op en al helemaal niet als je uit de hand wil fotograferen. Een andere factor waar ik rekening mee moest houden was de afstand. Je kunt niet scherpstellen via de zoeker. Je moet de afstand tot het te fotograferen object meten of schatten.
De losse belichtingsmeter die mijn ouders vroeger gebruikten, heb ik niet meer. Gelukkig hebben we tegenwoordig allemaal een smartphone en zijn daar apps voor. De app Light Meter op mijn iPhone moest dus dienen als belichtingsmeter en dat werkt goed.
De eerste werkdag na het weekend bracht ik het rolletje weg, naar het Kruidvat. Het ging me alleen om het ontwikkelen van het rolletje, de negatieven wilde ik zelf inscannen. Ik moest wat geduld hebben, maar na anderhalve week kon ik dan toch mijn rolletje ophalen. Alleen ontwikkelen is tegenwoordig geen keuze meer, dus het was een dikke envelop met de negatieven, losse afdrukken en een cd. Ik was erg benieuwd: is de camera lichtdicht, zijn de foto’s scherp, wat is de algemene kwaliteit en hoe zijn de kleuren?
Ik was aangenaam verrast. Hoewel het allemaal nogal prutsen was tijdens het maken van de foto’s – je bent de camera niet gewend, het loopt allemaal niet meer zo soepel en het is allemaal erg klein vergeleken met de huidige camera’s – was een aantal foto’s best aardig gelukt! De scherpte viel heel erg mee en de kleuren waren mooier dan verwacht. Te mooi eigenlijk, want ik hoopte op een ouderwetse lomo-achtige uitstraling. Maar ja, daarvoor is toch ook de kwaliteit van het fotorolletje belangrijk en die is goed.
Tegen de kwaliteit, het gebruiksgemak en de mogelijkheden van de huidige spiegelreflexcamera’s kan deze camera natuurlijk nooit op. Maar als je het vergelijkt met goedkopere digitale compactcamera’s, is de opnamekwaliteit vergelijkbaar en misschien wel beter. Het lensje is van Zeiss Ikon en dat was een kwalitatief zeer goed merk. Natuurlijk mis je het gebruiksgemak van ’n moderne camera, maar de foto’s die ik met de Colora heb gemaakt zijn beter dan die ik ooit maakte met mijn 5 megapixel compactcamera, waarmee ik een aantal jaren geleden nog wel eens fotografeerde. Dat is toch bijzonder voor een camera van 60 jaar oud!
Cyclocadeau, dat inmiddels CadeauLab heet, is een bedrijf dat cadeau-artikelen verkoopt die op één of andere manier te maken hebben met fietsen. De producten komen van verschillende leveranciers. Om toch een eenheid in de presentatie te krijgen kreeg ik de opdracht om voor een aantal artikelen etiketten te maken. De basis was er al, aan mij de taak om een aantal afgeleiden te maken voor de verschillende items.
Stip Kinderfietsen vroeg mij om een folder te maken met daarin een selectie van het fietsaanbod van Stip Kinderfietsen. Dit is het resultaat.
Op 1 mei 2009 nam ik deze foto in Lissabon. Ik was met de tram vanuit het centrum naar het Mosteiro dos Jerónimos gereden. Dat is een groot klooster annex kathedraal ten westen van de stad. Na bezichtiging van de kathedraal liep ik naar de Torre de Belém, vanwaaruit de ontdekkingsreizigers in de 15e en 16e eeuw vertrokken op zoek naar de nieuwe wereld.
Toen ik halverwege mijn wandeltocht naar rechts een straat in keek, zag ik dit beeld: een overweldigend kleurenspel in een bijna abstract aandoend patroon van licht, schaduw, contouren en strakblauwe lucht. De kleuren waren zo fel, dat het een schilderij leek. Ik stopte om een serie foto’s te maken. Op een aantal figureert een groep mensen, maar de foto zonder die mensen is de mooiste, omdat daarin de abstractie het sterkst is.
