Half augustus kwam er een tweet voorbij waarin Inspiration Shot vroeg of iemand volgens het waarmaak-principe hun logo kon restylen. Ik heb zelf al een paar keer als waarmaker gewerkt tijdens de Waarmaakdagen, waardeer het principe erg en heb gereageerd. Na een telefonische briefing ben ik aan de slag gegaan. (meer…)
Blog
-
Logo Het Zesde Geluk
Anja Strik kwam op een Waarmaakdag bij mij langs, met de vraag om een logo te ontwerpen voor haar te starten bedrijf Het Zesde Geluk, speelruimte en praktijk voor bewuste zelfontplooiing. (meer…)
-
Letters in het Wild, tegeltypografie en meer
Tijdens mijn vakantie in Andalusië heb ik weer een paar mooie staaltjes Letters in het Wild gevonden. Net als in Portugal vind je in het zuiden van Spanje overal tegeltjes. (meer…)
-
Gazelle Champion Mondial Singlespeed (1)
Ik was al een tijdje op zoek naar een oud wielrenframe om tot een singlespeed of fixie stadsfiets om te bouwen. Toen mijn Niner-frame kapot ging bleef ik met een doos onderdelen zitten, waaronder een set wielen, zadel, cranks, etc. Een vriend had nog een frame liggen, een oude Gazelle Champion Mondial. Deze ga ik strippen, spuiten en weer opbouwen tot stadsfiets met de spullen van de Niner.
Trek Earl
Een tijdje geleden zag een op internet een mooie inspiratiebron: een Trek Earl. Deze fiets heeft precies de goede uitstraling: de kleuren kloppen, maar ook de opbouw. Ik wil als voorvork de RS Reba uit de Niner gebruiken. Deze heeft alleen een schijfrembevestiging. Ik heb nog een setje witte Shimano remklauwen en hendels liggen. Deze monteer ik op de voorvork. Het frame ga ik matzwart spuiten. De velgen uit mijn Niner zijn zwart, ik kan een rode achternaaf van 120 mm krijgen. Voor de cranks kan ik kiezen tussen alu of zwart. Met een beetje mazzel hoef ik maar een paar onderdelen aan te schaffen: aheadset en een setje nieuwe spaken voor het achterwiel.
Matzwart
De afgelopen week ben ik bezig geweest met het schuren en spuiten van het frame, matzwart. Van het oorspronkelijke plan, om zoveel mogelijk onderdelen van de kapotte Niner te gebruiken, komt niet veel terecht. De voorvork past niet, want heeft een pen van 1,125 inch. Geen verende voorvork dus en dan ook geen schijfrem. Gelukkig heb ik de originele remmen nog.
De oude vork komt er weer terug in, ook matzwart, maar de originele balhoofdlagers vervang ik. Het gedeelte met schroefdraad van de originele buis zaag ik af en plaats een adapter voor een aheadset. Van Maurice krijg ik twee mooie wielen. De bottombracket en de cranks kan ik nog wel gebruiken. Van de drie voorbladen bevestig ik alleen de grootste. De kransjes op het achterwiel laat ik nog even zitten, ik ga eerst uitproberen wat het fijnste verzet is, voordat ik daar één tandwiel op zet.
Aheadset
Inmiddels is ook de voorbouw gemonteerd. Met behulp van een adapter heb ik de mogelijkheid om een aheadset te monteren. De wielen passen mooi in het geheel. Het matzwart heeft een stoere uitstraling.
De komende dagen ga ik uitproberen welk verzet het handigst is voor in de stad. Op de racefiets kan ik verschillende soorten verzet proberen. Als ik daar meer duidelijkheid over heb, kan ik een conversieset monteren met het juiste kransje. Verder nog een ketting en een rem, dan is de fiets af. Helaas heb ik nog geen rem in het matzwart, dus voorlopig maar aluminium.
Klaar!
De stads singlespeed is af. Nadat ik de laatste onderdelen, zoals de conversieset, ketting, rem en kabel heb gemonteerd kon ik de fiets gaan testen. Het kransje dat ik achter monteer wordt 16 tands. Na een eerste testrit blijkt dat wel een goed verzet te zijn in de stad. Binnenkort zal ik ook de Stikke Hezelstraat of de Grotestraat proberen. Ik ben benieuwd. Nu ik er een aantal weken regelmatig op heb gefietst blijkt het frame toch wel aan de kleine kant te zijn. Omdat het verschil tussen het stuur en het zadel nogal groot is, hang ik met m’n volle gewicht op het stuur. Niet heel comfortabel. Het fietsen gaat wel erg licht, mede door de sobere uitvoering zonder versnellingen en ander overbodig spul.
De matzwarte uitstraling is goed uitgepakt en komt overeen met wat ik me had voorgesteld. Nu alleen binnenkort nog een keer een paar nieuwe bandjes en een matzwarte rem. Ook ga ik op zoek naar een iets groter frame.
Toch was dit niet het einde… lees hier hoe het verder ging.
-
Vaste mountainbikeroute: Rheden
Het is alweer een tijd geleden dat ik, buiten de routes bij Nijmegen, een vaste mountainbikeroute heb gereden. Vandaag besloot ik om de vaste route in Rheden te gaan rijden, een route die grotendeels over de Veluwe loopt. Het is grijs maar droog. Naarmate de dag vordert komt de zon regelmatig aarzelend door.
Sticker
Na aankomst bij het bezoekerscentrum Veluwezoom koop ik een vergunningsticker om de route te mogen rijden. Na bevestiging op de fiets ga ik op pad. Ik besluit de route kloksgewijs te rijden. Al vrij snel vind ik het eerste bordje… en ook al vrij snel rijd ik voor het eerst verkeerd… Had ik de beschrijving op de website goed gelezen, dan had ik geweten hoe de hoofdroute aangegeven wordt. Nu kom ik er in de loop van de dag achter.
Het begin is lekker, beetje klimmen, beetje dalen, afwisselende slingerstukken door het bos, over wortels en door plassen. Het is te merken dat het de afgelopen dagen flink heeft geregend. Overigens is de route nergens zo nat dat er niet te rijden valt. Na een half uurtje wordt de route steeds minder spannend. Ik fiets nu op het westelijke gedeelte van de route, bij Terlet, in de buurt van de A50. Dit wat saaiere gedeelte duurt vrij lang. Veel brede zandpaden langs heidevelden en door het bos. Het is wel heerlijk rustig. Ik kom vandaag niet zo heel veel mensen tegen.
Monument
Bij een stalen plaat met ingestanste tekst stop ik om het verhaal te lezen. Het gaat over een bommenwerper die hier is neergestort tijdens de Tweede Wereldoorlog en waarbij zeven jonge vliegers omgekomen zijn. Ik ben inmiddels 15 km onderweg.
De volgende 10 kilometer zijn weer niet zo spannend. Halverwege de route kom ik ineens op een stuk dat slingerend afdaalt langs de heide. Dit is even een fijne afwisseling. Helaas is dit van korte duur en weer volgt er een wat saaier gedeelte. Na 35 kilometer neem ik nog een pauze voordat ik aan het laatste stuk begin. Hier staat een routekaart met daarop uitgelegd hoe de bordjes werken: gele bordjes met een zwart mtb-teken geven de hoofdroute aan, geelwitte de aanrijroutes en de witte de overige paden waar gemountainbiket mag worden. Inmiddels had ik dat zelf ook al bedacht…
Zwaar
Meteen na deze stop ga ik rechts het bos in en is het afgelopen met de saaie lange paden. Ik bevind me in de buurt van Coldenhove en vanaf nu kronkelt, slingert, hobbelt, steigt en daalt de route nog eens 15 km tot aan de plek waar ik begon, het bezoekerscentrum. Dit gedeelte is het zwaartste gedeelte van de route en dat hakt erin. Uiteindelijk ben ik blij dat ik na 55 km weer terug ben bij de auto.
Mijn mening over deze route: hoewel er een mooi gedeelte in zit aan de oost- en zuidkant, zijn met name de stukken bij Loenen en Terlet ronduit saai. De volgende keer zou ik daar ergens beginnen, zodat je eerst een stuk hebt om warm te worden, dan het pittige gedeelte bij Dieren en Rheden en dan nog een stukje om uit te rollen richting Terlet. Overigens denk ik dat de route zeer geschikt is als trainingsronde, omdat er zowel technische gedeelten in zitten als stukken waar je je uithoudingsvermogen en snelheid kunt trainen.
