Mijn vader ging vroeger, in de jaren 80, als het een beetje lekker weer was regelmatig wielrennen, alleen of met een groepje vrienden. Rondjes van 30 tot 50 km en soms een stukje verder. Ik herinner me nog, dat hij een keer met een paar kennissen een tocht heeft gemaakt langs een aantal trappistenkloosters in de buurt van Tilburg (hij was een groot bierliefhebber).
Ik herinner me ook dat hij een licht metallic-blauwe Mercier had, een vrij eenvoudige fiets met 10 versnellingen, buiscommandeurs en toeclips. Hij had die fiets gekocht bij Piet Thomassen in de Korte Molenstraat in Cuijk, een vriend van mijn vader en onze vaste fietsenmaker. Daar gingen we voor al onze fietsen en reparaties naartoe.
Wollen koersbroek
Hoewel ik ook toen al veel fietste, heb ik in die tijd nooit een racefiets gehad. Wel leende ik de Mercier van mijn vader af en toe om een rondje te rijden. Hij had er een mooie zwarte wollen koersbroek en ook een blauw wollen fietsshirt bij.
Hij heeft het wielrennen een aantal jaren volgehouden, maar op een gegeven moment hield hij ermee op. Ik was inmiddels het huis uit en had toen nog niet zoveel met wielrennen. De fiets heeft nog een tijd in de schuur gestaan en is op een gegeven moment verdwenen.
Berichtje
Tot 14 oktober 2016. Ik kreeg een foto opgestuurd van mijn neef Jos Noij, met daarop een racefiets en de vraag of ik die fiets kende. De foto was niet heel duidelijk, dus ik kon het niet zo goed zien, maar het leek op een Mercier. Na wat heen en weer geapp, bleek dat de oude racefiets van mijn vader te zijn. Hij was naar zijn vader, mijn ome Gerrie, gegaan, die hem weer aan zijn buurman heeft verkocht. Daar staat hij nog steeds. Mijn neef is nu aan het proberen, om de fiets terug te kopen. De bedoeling was om er zelf op te gaan fietsen, totdat hij zich realiseerde, dat het de oude fiets van mijn vader is. Toen heeft hij contact met mij opgenomen.
Ik had geen idee waar die fiets naartoe was gegaan en heb weleens op internet gezocht naar een vergelijkbare Mercier, maar heb nooit iets kunnen vinden.
Vergeeld
Inmiddels zijn we een paar weken verder en heb ik de fiets in mijn bezit. Neef Jos is er in geslaagd om de fiets van de buurman over te nemen, waarna ik ’m bij hem op kon halen. En nu staat hij dus bij mij. Het was een bijzonder moment, om die fiets na al die jaren weer terug te zien.
In mijn beleving was de kleur van de fiets anders, blauwer. Ik kwam er al snel achter hoe dat komt. De blanke lak, die over het metallic blauw is gespoten, is helemaal vergeeld. Dat was duidelijk te zien toen ik een sticker verwijderde.
Omdat er op veel plaatsen redelijk wat roest zit, ga ik het frame overspuiten in een kleur die het origineel zo dicht mogelijk benadert. Op eBay heb ik inmiddels nieuwe stickers gevonden en besteld en bij een verfwinkel ook spuitlak waarvan de kleur heel erg dicht in de buurt komt van de originele.
(Blanke) lak(ken)
Het spuiten kost me meer tijd dan verwacht. Ondanks het schuren en ontvetten blijft de lak hier en daar niet goed zitten. Sommige stukken moet ik na het drogen opnieuw schuren, ontvetten en weer spuiten. Echt helpen doet het niet. Jammer maar helaas.
Na een paar lagen metallic blauw vind ik het goed en zet ik het frame een tijdje weg, zodat de lak goed kan uitharden. Daarna wordt het tijd voor de stickers. Het zijn degelijke stickers, die redelijk eenvoudig zijn aan te brengen. Ze komen niet helemaal overeen met de originele, maar het komt aardig in de buurt.
Hierna is het tijd voor een laag blanke lak. Hier gaat het weer niet helemaal goed. Sommige stukken slaan wit uit en als ik dat probeer weg te halen, worden de stickers ook aangetast. De stickers op de bovenbuis zijn te erg beschadigd om te laten zitten, die haal ik eraf. Inmiddels zijn nieuwe in de maak.
Kruis over vier
In de tussentijd was ik al bezig met het schoonmaken van de verschillende onderdelen. De spaken zijn geoxideerd en niet erg mooi meer. Ik besluit om de wielen opnieuw te spaken. Ik haal nieuwe en ga aan de slag. Nadat ik alle spaken heb geplaatst lijkt er iets niet te kloppen. Het is alsof de spaken te lang zijn. Ik snap er niets van, ik kan ze niet strak genoeg aandraaien. Als ik de foto’s van de nog niet opgeknapte fiets erbij pak kom ik er achter, dat de spaken niet over drie maar over vier kruisen, iets wat voor racefietsen tegenwoordig niet erg gebruikelijk is. Ik pas het aan en nu klopt het wel. Bij Eric van Mioch Cycling kan ik de wielen richten en de spaakspanning controleren. Eindelijk kan ik de fiets weer in elkaar zetten. Op 30 juni 2017 maak ik voor het eerst een ritje op de racefiets waar het ooit mee begon.
Kleinigheidje
Een kleinigheidje houd je altijd. Ik ga nog op zoek naar andere (Franse) pedalen met toeclips, er komen nog nieuwe stickers op de bovenbuis en er moet nog een Miko-Merciertruitje komen en dan ben ik klaar voor mijn eerste retro-tocht!
